Θα μπορούσε το αναρχικό κίνημα να θεωρεί ως θετικό βήμα προς την Αναρχία την επιβολή μοναρχίας; Ρωτάω διότι πολλάκις βλέπω αρκετούς αναρχοκομμουνιστές να δηλώνουν «αμεσοδημοκράτες» και έχω μία τάση αμφισβήτησης προς την άποψη ότι η αναρχία συμφωνεί με τη δημοκρατική ιδέα. Δε θα ήταν πολύ πιο συνεπές να υποστηρίζεται από κάποιον η ηθική υπεροχή ενός ατόμου σε σχέση με τους υπόλοιπους (που καταλήγει σε μοναρχία);
Στη δημοκρατία αντιμετωπίζουμε έναν παραλογισμό, μία τραγική ασυνέπεια: Από τους «δημοκράτες» και «αμεσοδημοκράτες» υποστηρίζεται ότι το κάθε άτομο είναι αρκετά ευσυνείδητο και σοβαρό για να ψηφίσει λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα θέματα που το αφορούν (και αρκετές φορές και όσα δεν το αφορούν, βλέπε νόμους για ναρκωτικά), αλλά ξαφνικά θεωρούμε ότι τα άτομα με αυτήν την παραδοχή δεν είναι ικανά να διαχειριστούν μία κατάσταση με απουσία κρατικών δομών.
Η άποψη που προωθείται εν Ελλάδι, ότι οι κομμουνιστές προασπίζουν τη δημοκρατία, δεν είναι εντελώς εσφαλμένη αν την εξετάσουμε προσεκτικά. Εσφαλμένη, όμως, είναι η άποψη ότι η Αναρχία έχει την οποιαδήποτε, έστω και μακρινή, σχέση με τη δημοκρατία. Στην ουσία, η δημοκρατία είναι άλλη μια «αποδεκτή» μορφή κομμουνισμού, αλλά η αναρχία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κολλεκτιβιστική. Δηλαδή ένας αντικομμουνιστής (αντικολλεκτιβιστής, περιλαμβάνοντας και τα εθνικιστικά-κολλεκτιβιστικά στοιχεία) πρέπει να είναι και αναρχικός και τούμπαλιν. Αντίστοιχα, αν το πάμε κάπως μακριά βέβαια, κάθε κολλεκτιβιστής στην ουσία στηρίζει μία μορφή δημοκρατίας (με τον «δήμο» να ορίζεται διαφορετικά σε κάθε περίπτωση διαφορετικού κλάδου κολλεκτιβισμού).
True Anarchy - ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΝΑΡΧΙΑ - Αναρχοκαπιταλισμός 